به مبینای قوی این روزا تبریک میگم!
به مبینایی که میتونه به همه لبخند بزنه و سلام کنه!
به مبینایی که به ادمای مختلف سر میزنه ولی بهشون نمیچسبه!
به مبینایی که از کسی انتظار خاصی نداره!
مبینایی که میتونه تو چند ساعت زمین خوردنشو جمع کنه و مثل مامانی که بچه اشو اروم میکنه روحشو اروم کنه!
مبینایی که این روزا داره از ادمای مختلف فیدبک این یه سالو اندی رو که تو این دانشکده بوده رو میگیره و نه مغرور میشه برا تعریفا و نه ناراحت برا انتقادا!
مبینای این روزا به هر چیزی سریع واکنش نشون نمیده!
سعی میکنه دچار برچسب خوردگی نشه!
از متفاوت بودنش دیگه نمیترسه!
نظرای مختلفو میشنوه و لبخند میزنه!
در مقابل بی احترامی یه لبخند میزنه و به طرف یاداوری میکنه که باید با ادب باشه!
مبینای این روزا میتونه تو چشم ادمی که دوسش داشت نگاه کنه و خیلی منطقی مثل تمام ادمای دیگه باهاش رفتار کنه!
مبینای این روزا میتونه از یه لبخند جدید خوشش بیاد ولی خودشو نبازه!میتونه گند نزنه!
مبینای این روزا میتونه صبر کنه!
میتونه مهربونی های یه غریبه رو ببینه و برای اینکه بازیش نده از زندگیش شوتش کنه بیرون!
مبینای این روزا انقدی محکم شده که تند و تند به مامانش همه چیزو نگه و گند نزنه!
اول هضم میکنه اتفاقو!خوبیا و بدیاشو میبینه بعد برای مامانش میگه!
داشتم فکر میکردم که چند وقته اون حالتای عصبی سابقمو ندارم!
موقع ناراحتی هم تنها کاری که میکنم گریه اس و بعدم یه ذره ارامش میدم به خودم با چیزای مختلفی!
باشگاه بهترین چیز برای ترمیم روحیه داغونم بود!
این که یه ادمایی رو میبنم که دغدغه هایی که من دارم براشون خیلی ترسناک طوره برام جالبه!
یه کسی که برام خیلی عزیزه و قابل احترام امروز بهم میگفت:
بعضی خوشحالیا درونین بعضیا بیرونی
و این خوشحالی های درونی هستن که زندگی تو رو درست میکنن!
حس رضایتی که تو چشمای این ادم هست وقتی راجب خودم حرف میزنم بهم نیرو میده!انقدی که بتونم یه کوهو جا به جا کنم! :)))
احساس میکنم بعد از اقای مربع و بلاگش یه ادم دیگه هم پیدا کردم که بهم انگیزه ی خیلی کارا میده!
انگیزه ی اینکه بیشتر به خودم و خوشحال بودنم اهمیت بدم!
خیلی رو استرسم کار کردمولی هنوز نرفته!میگفت استرس دیرترین چیزیه که از وجودت کنده میشه!
و میبینم روزی رو که میام اینجا و مینویسم:
استرسم از وجودم کنده شد!
و زحمتهام داره نتیجه میده :)
درباره این سایت